ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಯ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಪಿ.ಕೆ.ಮಿಶ್ರಾ ಅವರ ಆಯ್ದ ಒಳನೋಟಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ- ೧೫ ನೇ ಹಣಕಾಸು ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಎನ್.ಕೆ.ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಹೊಸ ಪುಸ್ತಕ ರೀಕ್ಯಾಲಿಬರೇಟ್: ಚೇಂಜಿಂಗ್ ಪ್ಯಾರಡಿಮ್ಸ್- ಭಾರತದ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಗುರಿಗಳ ಪ್ರಗತಿ ಮತ್ತು ಅಪೂರ್ಣ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ಹೆಗ್ಗುರುತಿನ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಒಪ್ಪಂದಗಳಲ್ಲಿ ಸಂದರ್ಭೋಚಿತವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವುಗಳೆಂದರೆ ವಿಪತ್ತು ಅಪಾಯ ತಗ್ಗಿಸುವ ಸ್ಯಾಂಡಾಯ್ ಚೌಕಟ್ಟು, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸುಸ್ಥಿರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಗುರಿಗಳು (ಎಸ್.ಡಿ.ಜಿ.ಗಳು) ಮತ್ತು ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಒಪ್ಪಂದ.
ಸಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಮಿಶ್ರಾ ಅವರು ಆಡಳಿತಗಾರರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವಿತಾವಧಿಯನ್ನು ಕಳೆದವರು, ಆದರೆ ಆಯ್ದ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ. ಆಳವಾದ ವಿಷಯ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಫಲನಾತ್ಮಕ ಅನುಭವವು ಪ್ರತಿ ಲೇಖಕರು ಬರೆದ ಪ್ರಬಂಧದೊಂದಿಗೆ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿರುವ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ನಿಸ್ಸಂದಿಗ್ಧವಾಗಿದೆ. ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಹಂದರದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳು ಮತ್ತು ಪದ್ಧತಿಗಳ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತುವ ಈ ಪುಸ್ತಕವು ಓದಲು ಹೆಚ್ಚು ಯೋಗ್ಯವಾದ, ಮಾಹಿತಿಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಚಿಂತನೆ ಒಡ್ಡುವುದಾಗಿದೆ. ಬೆಳೆ ವಿಮೆ ಮತ್ತು ವಿಪತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆಯಂತಹ ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಯೋಗಕ್ಷೇಮದ ಹೃದಯಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು, ಅನಾವಶ್ಯಕವಾದ ಪರಿಭಾಷೆಯಿಲ್ಲದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಲಾಗಿದೆ, ಇದರಿಂದ ತಜ್ಞರಲ್ಲದವರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ಇದನ್ನು ವೃತ್ತಿನಿರತರು (ಅಬ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರು) ಬರೆದಿರುವುದರಿಂದ, ಕೆಲವು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆಯ ನಿದರ್ಶನಗಳೂ ಇವೆ. ಆದರೆ ಅದು ಸ್ವಚರಿತ್ರೆಯಂತಿಲ್ಲ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಸುದೀರ್ಘ ಅವಧಿಯ ಪರಿಣತಿಯು ಊಹೆಗಳ ಸರಳ ವಿವರಣೆ, ಸಮತೋಲಿತ ನಿರ್ಧರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯ ಮೂಲಕ ಮೂಡಿಬಂದಿವೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ಇದು ನಾನು ಮಾಡಿದೆ ಎಂಬ ರೀತಿಯ ಪುಸ್ತಕವಲ್ಲ, ಫಲಶ್ರುತಿಯು ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿರುವಾಗಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದಾಗಿದ್ದು, ಫಲಿತಾಂಶ ಅನಪೇಕ್ಷಣೀಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ಏನಾದರೂ ಇರೆ, ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಯಶಸ್ಸಿಗಾಗಿ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಬಾಧ್ಯಸ್ಥರು ಹೇಗೆ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿದರು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಮರುಮಾಪನ ಮಾಡಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಕೇಂದ್ರ, ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ಹಂತದ ನಡುವಿನ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿನ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕತೆ, ಸಬಲೀಕರಣ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವಿಕಸನವನ್ನು ವಿಪತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ – ವಿಜ್ಞಾನ, ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್, ಗಣಿತ (ಇತರ ವಿಷಯಗಳ ಜೊತೆಗೆ, ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಹಾಗು ಕಟ್ಟಡ ಸಂಹಿತೆಗಳು ಮತ್ತು ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣ ಸೇರಿದಂತೆ ತಾಳಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆ) ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಜ್ಞಾನಗಳು (ಹಣಕಾಸು ಮತ್ತು ಜೀವನೋಪಾಯ ಜಾಲಗಳ ತ್ವರಿತ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣ) ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಒಂದು ನಿಜವಾದ ಬಹುಶಿಸ್ತೀಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ.
ಆರಂಭಿಕ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ-ನೆರವಿನ ಸಲಹೆಗಳಿಗೆ ಜನ-ಕೇಂದ್ರಿತ ವಿಧಾನ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಿತ ಶಾಸನದಿಂದ ಬೆಂಬಲಿತವಾದ ಒಂದು ಬೃಹತ್ ಬಹು-ಹಂತದ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಣಾ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೆ ಸಾಧನಗಳ ಸ್ಪಷ್ಟ, ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಮತ್ತು ದಕ್ಷ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಣೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ, ನೈಸರ್ಗಿಕ ವಿಪತ್ತುಗಳನ್ನು ದೂರದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಸರ್ಕಾರದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ವಿಶ್ವಾಸ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.
ಉತ್ತಮ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯ ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು
೨೦೦೧ರ ಜನವರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕಚ್ ಭೂಕಂಪ ಮತ್ತು ಗುಜರಾತ್ ರಾಜ್ಯ ವಿಪತ್ತು ನಿರ್ವಹಣಾ ಪ್ರಾಧಿಕಾರದ ಸ್ಥಾಪನೆಯು ಮಾಲೀಕರೇ ಮನೆಗಳ ಮರುನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುವುದು, ಶಾಲೆಗಳಂತಹ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಒಳಿತಿನ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ, ನೀತಿ ನಿರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಮತ್ತು ಸಮಾನ ಫಲಿತಾಂಶಗಳಿಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿತು. ಕೋವಿಡ್ ಮತ್ತು ವಿಪತ್ತು ಅಪಾಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಭವಿಷ್ಯ ಕುರಿತ ಅಧ್ಯಾಯವು, ದೇಶ (ಮತ್ತು ಜಗತ್ತು) ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವಿಪತ್ತುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಅಪಾಯದ ನಿರ್ಧರಣೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾದ ನಿರ್ವಹಣೆ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಲೇಖಕರು ಸಂಕೋಚಪಡುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ವಿತ್ತೀಯ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲಿನ ಅಧ್ಯಾಯಗಳಲ್ಲಿನ ವ್ಯಾಪಕ-ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧಿತ ಚರ್ಚೆಯು, ಕಳೆದ ಮೂರು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಲೋಟವು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿ ಅರ್ಧ-ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಿರ್ಣಯಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಪ್ರಗತಿಶೀಲ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು (ಎಸ್.ಡಿಜಿಗಳು ಮತ್ತು ಹವಾಮಾನ ಸಂಬಂಧಿತ) ಸಮಂಜಸವಾದ ಕಾಲಮಿತಿಯೊಳಗೆ ಸಾಧಿಸಬೇಕಾದರೆ ಅದನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತದೆ. ಲೇಖಕರು ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ಎರಡು ವಿಶಾಲ ಶೀರ್ಷಿಕೆಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ವಿಭಜಿಸುತ್ತಾರೆ:
ವಿತ್ತೀಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮತ್ತು ಆಯವ್ಯಯ ನಿರ್ವಹಣೆ (ಎಫ್.ಆರ್.ಬಿ.ಎಂ) ಕಾಯ್ದೆ ೨೦೦೩ರ ನಂತರ ಮತ್ತು ಎಫ್.ಆರ್.ಬಿ.ಎಂ. ಪರಿಶೀಲನಾ ಸಮಿತಿಯ ವರದಿ ೨೦೧೭ ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಗಳಿಗಾಗಿ ಔಪಚಾರಿಕ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸುವುದು. ಪರಿಮಾಣಾತ್ಮಕ ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಸ್ಥೂಲ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿರತೆಯ ಸಲುವಾಗಿ ವಿತ್ತೀಯ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯಿಂದ ವಿತ್ತೀಯ ಋಣಾತ್ಮಕತೆಗೆ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹ ಹಾದಿಯು ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೆ ಸವಾಲಾಗಿದೆ. ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿನ ವೆಚ್ಚಗಳಿಂದ ತರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಸ್ವಾತಂತ್ರ‍್ಯದ ೭೫ನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ, ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವುದಾದರೆ, ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಥವಾ ರಾಷ್ಟ್ರದ ನೈತಿಕ ಯೋಗಕ್ಷೇಮವನ್ನು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುವ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರವು ಅನೈತಿಕ ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ಪಾಪಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಲೇಖಕರು ಹೇಳುವಂತೆ ಸುಸ್ಥಿರವಲ್ಲದ ಸಾಲಗಳು ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಋಣಭಾರಗಳು, ಅಧಿಕ ವೆಚ್ಚ ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರದ ನೈತಿಕ ಯೋಗಕ್ಷೇಮವನ್ನು ಹಾನಿಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ಹಿಂದೆ ಇಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಹಣ ಮತ್ತು ಹಣದುಬ್ಬರ ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಲೇಖಕರು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ-ಚಾಲಿತವಲ್ಲದ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಸ್ಥೂಲ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಾವು ಅವರ ಮನವಿಗೆ ಕಿವಿಗೊಡಬೇಕು.
ವಿತ್ತೀಯ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಶಾಸನಗಳ ಜೊತೆಗೆ, ಭಾರತವು ಹಣಕಾಸು ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಕಾರ್ಯಾಚರಣಾ ವಿಷಯಗಳಿಗಾಗಿ ಎರಡು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ: ಹಣಕಾಸು ಆಯೋಗ ಮತ್ತು ಸರಕು ಮತ್ತು ಸೇವಾ ತೆರಿಗೆ (ಜಿಎಸ್ಟಿ) ಮಂಡಳಿ. ಸ್ಥಾಯಿ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುವ ಹಣ (latterʼs remit), ಜಿಎಸ್ಟಿ ದರದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲರುತ್ತವೆ, ಆದರೆ, ಎರಡನೆಯದರ ಪಾವತಿಯು, ಸ್ಥಾಯಿ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಜಿಎಸ್ಟಿ ದರಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಹಿಂದಿನ ಶಿಫಾರಸುಗಳು, ಐದು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ, ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳ ನಡುವೆ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ಹಂತದ ಆಡಳಿತ ನಡುವೆ ಆದಾಯದ ಹಂಚಿಕೆಯನ್ನು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಲೇಖಕರು ಈಗ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ವಿತ್ತೀಯ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಮನವೊಲಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಹಣಕಾಸು ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಾಯವು ಈ ವಿಷಯದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ವರದಾನವಾಗಿದೆ. ಇದು ೧೯೧೯ರ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾಯ್ದೆಯ ನಂತರ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವಿಕಸನದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ೧೯೬೧ ರಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಹಣಕಾಸು ಆಯೋಗಗಳ ಮುಖ್ಯ ಶಿಫಾರಸುಗಳ ಅತ್ಯಂತ ಸುಸಂಬದ್ಧವಾದ ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಕಳೆದ ಎರಡು ಆಯೋಗಗಳು ಆದಾಯ ಹಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅರಣ್ಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಒತ್ತು ನೀಡಿವೆ ಎಂಬುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ, ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಲು ಮತ್ತು ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸಲು ಕೇವಲ ಆಡಂಬರದ ಬದಲು ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹತೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದೆ.
ಒಂದು ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಲೇಖಕರು, ಶಾಸನಗಳ ಕುರಿತು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಹಠಾತ್ ಜಾರಿಯೊಂದಿಗೆ ಏಕೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಳನೋಟವನ್ನು ಬೀರಬಹುದಿತ್ತು. ಅದು ಖಂಡಿತಾ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆಡಳಿತದ ಪುನರ್ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಈ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪೂರ್ವಗ್ರಹವನ್ನು ನಿವಾರಿಸುತ್ತದೆ.
ಪರಿಮಾಣಾತ್ಮಕ ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಸ್ಥೂಲ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿರತೆಯ ಸಲುವಾಗಿ ವಿತ್ತೀಯ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯಿಂದ ವಿತ್ತೀಯ ಋಣಾತ್ಮಕತೆಗೆ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹ ಹಾದಿಯು ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೆ ಸವಾಲಾಗಿದೆ.
